Przebarwienia zębów przy dziąsłach

W klinicznej ocenie nieprzebarwionego, zdrowego zęba jego barwa jest wypadkową koloru zębiny i szkliwa. Tak więc, na ostateczny kolor przebarwionych zębów ma wpływ kombinacja barwników oraz kolor zębów właściwy dla danego człowieka.

Przebarwienia zębów można podzielić na zewnątrz pochodne i wewnątrzpochodne. Wyróżniamy trzy rodzaje przebarwień zewnątrz pochodnych: N-1, N-2 oraz N-3. Ponieważ szkliwo posiada ładunek ujemny, dochodzi do selektywnej adhezji protein. Dzięki istnieniu sił elektrostatycznych, substancje występujące w ślinie tworzą z powierzchnią szkliwa wiązania (mostki wapniowe).

Zabarwienia przyjmują kolor spożywanych napojów, typu kawa, czy herbata (pożywienie chromogenne). Przebarwienia mogą być również spowodowane obecnością metali, takich jak: nikiel, żelazo, czy też miedź. W przypadku przebarwień N-2, chromogeny łączą się z pellikulą lub tkanką zęba, zmieniając kolor.

Powstają żółte zmiany w rejonach ścian stycznych i brzegów dziąseł, z czasem stają się brązowe. Rodzaj N-3 jest wynikiem przemian i reakcji zachodzących między cukrami i aminokwasami (nieenzymatyczna reakcja brązowienia). Reakcja ta jest podobna do efektu ciemnienia jabłek, czy ziemniaków, które są bogate w węglowodany.

Typowe związki wywołujące przebarwienia zębów posiadają wiązania podwójne (chromofory), co jest głównym powodem konkretnego zabarwienia tkanki twardej. Co do przebarwień wewnątrzpochodnych, nie mogą być one usunięte podczas szczotkowania.

Wybielanie jest tutaj skuteczną metodą poprawiającą wygląd zębów. Niektóre, szczególnie ciężkie przebarwienia, mogą wymagać dłuższego wybielania. Żółte, brązowe, czy szare przebarwienia są często efektem ubocznym przyjmowania antybiotyków (tetracykliny). Tetracykliny są wbudowywanę w strukturę tkanek zęba w czasie procesu uwapnienia poprzez wiązanie z jonami wapnia.


Zabarwienie zęba jest wynikiem złożonych reakcji fotochemicznej związanej z oddziaływaniem światła słonecznego. Z tego też względu, powierzchnie wargowe siekaczy mają tendencję do szybszego ciemnienia i uzyskiwania koloru szarego czy brązowego, podczas gdy zęby trzonowe pozostają przez dłuższy czas żółte.

W trakcie przedłużonego wybielania uzyskiwano znaczne rozjaśnienie nawet ciemnych tetracyklinowych przebarwień. W przypadku zębów martwych preferuje się obecnie tzw.wewnętrzne wybielanie, które jest bardziej efektywne od zewnętrznego.

Należy również zauważyć, iż przebarwienia zębów mogą być również spowodowane nieprawidłowościami strukturalnymi. Typowym schorzeniem wywołującym nieprawidłową budowę szkliwa jest fluoroza. Zęby charakteryzują się obecnością białych plamek.

Wybielanie zębów okazuje się w tym przypadku bardzo pomocnym zabiegiem, który zmniejsza kontrast między miejscami białymi a ciemnymi.

Sprawdź: Wybielanie zębów z Ibright